هیئت رهپویان وصال بهبهان

در آیات قرآن مجید و کلمات پیشوایان بزرگ دین، گاهی تعبیراتی درباره خداوند دیده می‌شود که در بدو نظر، انسان تصوّر می‌کند با این حقیقت مسلّم که «خداوند از جسمیّت و عوارض جسم بودن بکلّی منزّه است و هرگز دیده نمی‌شود» منافات دارد، مانند «دست خدا بالای همه دستهاست» و «خداوند بینا و شنواست» و «خداوند کارهای شما را می‌بیند» و در تاریخ و عقاید اسلامی، به جمعیّتی برخورد می‌کنیم که آنها را «مجسّمه» می‌نامند و همان‌طور که از اسم آنها پیداست، به جسمیّت خدا عقیده داشتند. علّت پیدایش این عقیده نیز چیزی جز مطالعه سطحی در آیات و روایات فوق نبود.
ولی با توجّه به آیات و احادیث فراوانی که صریحاً هرگونه عوارض جسم و خواص و آثار آن را از خداوند نفی می‌کند و ذات مقدّس او را ذات بی‌مثال و غیر قابل تصوّری معرّفی می‌نماید، روشن می‌شود که منظور از آیات و روایات دسته اوّل، آنچه در بدو امر به نظر می‌رسد نبوده است، بلکه منظور یک نوع تشبیه و مجاز است.

توضیح این که: می‌دانیم که الفاظ و کلمات برای رفع احتیاجات روزانه وضع شده‌اند و بر محور موضوعاتی که مربوط به زندگی روزمرّه است دور می‌زند، از طرفی حقایقی که مربوط به مبدأ و معاد و خداوند و صفات اوست، ناچار باید با همین الفاظ بیان شود، لذا چاره‌ای جز این نیست که این الفاظ را که مربوط به همین امور مادّی است، گرفته و با مناسبات و تشبیهاتی در معانی جدیدی که در خور عالم ماورای طبیعت است به کار بریم، مثلًا وقتی می‌خواهیم بگوییم خداوند از تمام گفتگوها و صداها با خبر است، چاره‌ای نداریم جز این که بگوییم خداوند هر سخنی را می‌شنود، در این‌جا منظور از «کلمه شنیدن» شنیدن با گوش نیست، بلکه با خبر بودن از تمام سخنان است، همچنین در مورد دیدن و امثال آن، منظور همان «نتیجه» دیدن و مانند آن است.
بنابر این اگر گفته شود خداوند «زیبا» است، منظور زیبایی جسمی نیست بلکه منظور کمال واقعی است؛ زیرا خداوند وجودی است که تمام کمالاتی را که به تصوّر ما بیاید یا نیاید داراست، البتّه چنین وجودی زیباست. همچنین منظور از ملاقات خداوند در جهان دیگر، ملاقات و دیدار خداوند نیست بلکه مشاهده آثارحکومت و قدرت و عدالت او (یعنی مزد و پاداش و مجازات و کیفر کارها) است که همه نشانه‌های وجود او و آثار صفات او می‌باشد و ملاقات اینها به منزله ملاقات خداوند شمرده شده است، حتّی از امیرمؤمنان علیه السلام نقل شده است که می‌فرمود:
«ما رَایْتُ شَیْئاً الّا وَ رَایْتُ اللَّهَ قَبْلَهُ وَ بَعْدَهُ وَ مَعَهُ؛
چیزی را مشاهده نکردم مگر این که خداوند را پیش از آن و پس از آن و همراه آن مشاهده نمودم» مقصود این است که آثار علم و قدرت خدا را با دیدن تمام اشیا مشاهده کرده‌ام.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: